büyümek

-

 çok hızlı değişiyorum. bir yandan seviniyorum bu heyecana, bir yandan da kendimdeki bazı şeylere tek bir veda bile etmeden terk ediyormuş gibi hissediyorum. onlarla mutluydum, yeni gelenlerle olacak mıyım bilemiyorum. korkuyorum, benliğimin bir tarafında içim içimi yiyor. bazen heyecandan ne yapacağımı şaşırıyor, bazen de beni kendi yolumda kaybettirdiği için nefret ediyorum ondan. işin iyi tarafı bu sorguların hepsinin içimde olması, yani yargılanmamak beni rahatlatıyor. hem bu rahatlıkla çoğu şeyi akışa bırakmaya da özgüvenim artmış oluyor. sınırlarımı genişletmek, etik anlayışımı daha çok kenara koymak içimdeki ürkek çocuğu cesaretli kılıyor. tekrar büyüyor olmalı. öyle işte.

-18 temmuz

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ikili kıyamet-şiir

-
bir suskunluk var aramızda konuşuyoruz ama duymuyoruz bir nevi içlerimiz gürültü kıyamet ikimizde dile getiremiyoruz rüzgar soğuk esiyor üşüyorum, belli bariz lâkin ceketini vermiyor. gitsem keşke, diyorum sonra öyle gürültü kıyamet arasında değil. gayet sesli, dile döküyorum bana çeviriyor kafasını uzayan saçları gözlerini örtüyor gözlerine de saçlarına da, nasıl vurgunum ama.. nereye, diyor sonra uzaklara, diyorum. ne diyeyim senin hep olacağın bir yere demeye dilim varmıyor ileriye bakıyoruz daha sonra, lütfen bir kere daha gözlerime bak diyorum; bu sefer içimden. gürültü kıyamet arasında. birden uzaklar neresi peki, diyor bilemiyorum, soru mu bu şimdi yalanımı bir gerçeğe dönüştürmek istiyorum işte, diye başlıyorum söze orada her pazartesi yeni bir başlangıç, hiç beyhudelik yok orada ; her yer sevgi, her yer huzur diyorum bir de sadece sen, gözümde her yer sen. diye ekliyorum bu da içimden... gözyaşım varlığını belli ediyor. neden ağlıyorsun dese, hiç, di...
Devamı

rahatsız vals

-
şarkılarımızı söyledim içimden  tüm gece bıkmadan durmadan tek yelkovan durdu beni sorgulamadan o bile sıkılmış olmalı durgunluğumdan   halbuki içimi duyabilen yalnızca akrepti belki de bu yüzden umarsızca dönmeye devam etti  ay, bulutları bir kez dahi es geçemedi; bu yüzdendir ki zaman hiç ilerlemedi . yine ay ışığı perdemden aralıklı düşerken bakıştık gölgenle son besteyi mırıldanırken  ve boylu boyuna küçük odamda adımları durmazken ezdi geçti bedenimi sankim göremedi birden cürret etti bir vakit yanıma çömelmeye soyutluğu yetmedi herhal hissedebilmeye bir yenilgiye yetebildi varlığı sadece, bir de odamdan çıkıp gidebilmeye... ve işte böyle sevgili, bir kez daha gölgen ile içimdeki bu sevgi bir kez daha durmadan böyle raks edebildi. -30.01.2021 02:24
Devamı

zamanda sıkışıyorum

-
geçmişte veya anda hissetmenin arasında ince bir çizgi vardır derler. ben o çizgide her durmaya çalıştığımda tökezlediğimi hissediyorum. değişimden çok korkuyorum. etrafımın, sevdiğim insanların daha fazla değişmesinden çok korkuyorum. hiçbir şey eskisi gibi değil, anılarımı çok iyi hatırlamanın en acı verici yanı bu benim için. zaman üzerlerine toprak atmaya çalışsa da her detay hâlâ nefes alabiliyor. dibimde hem de. yalnız kaldığım her anda nefes seslerini duyuyorum sanki. hatta bazen yalnız olmadığımda da duyuyorum. açıkçası geçmişteki hiçbir şeyden bir hiç tanesi kadar eser kalmadıysa geleceğin geçmişi bugünden geleceğe kadar neler dayanacak çok merak ediyorum.
Devamı