ikili kıyamet-şiir
bir suskunluk var aramızda
konuşuyoruz ama duymuyoruz bir nevi
içlerimiz gürültü kıyamet
ikimizde dile getiremiyoruz
rüzgar soğuk esiyor
üşüyorum, belli bariz
lâkin ceketini vermiyor.
gitsem keşke, diyorum sonra
öyle gürültü kıyamet arasında değil.
gayet sesli, dile döküyorum
bana çeviriyor kafasını
uzayan saçları gözlerini örtüyor
nereye, diyor sonra
uzaklara, diyorum. ne diyeyim
senin hep olacağın bir yere demeye dilim varmıyor
ileriye bakıyoruz daha sonra,
lütfen bir kere daha gözlerime bak diyorum;
bu sefer içimden. gürültü kıyamet arasında.
birden uzaklar neresi peki, diyor
bilemiyorum, soru mu bu şimdi
yalanımı bir gerçeğe dönüştürmek istiyorum
işte, diye başlıyorum söze
orada her pazartesi yeni bir başlangıç, hiç beyhudelik yok orada;
her yer sevgi, her yer huzur diyorum
bir de sadece sen, gözümde her yer sen. diye ekliyorum
bu da içimden...
gözyaşım varlığını belli ediyor.
neden ağlıyorsun dese, hiç, diyeceğim
hiç olur mu hiç? sana ağlıyorum
hem her yerimin sen oluşuna,
hem de benim sende bir 'hiç' bile olamayaşıma ağlıyorum...
-24 nisan,20
Yorumlar
Yorum Gönder